мәртәбә

I нареч.

раз

берничә мәртәбә — не́сколько раз; неоднокра́тно

бер-ике мәртәбә — раз-друго́й, ра́за два

дүрт мәртәбә — четы́ре ра́за, четы́режды

күп мәртәбә — мно́го раз, многокра́тно

II сущ.; книжн.

1) чин, зва́ние, положе́ние, см. тж. дәрәҗә

аның мәртәбәсе олы — он занима́ет высо́кое положе́ние (высо́кий чин)

2) честь, прести́ж, авторите́т

бу минем өчен зур мәртәбә — э́то для меня́ больша́я честь

останың мәртәбәсе шәкертенә карап — (посл.) об учи́теле су́дят по его́ ученику́; авторите́т учи́теля - по его́ ученику́

3) степень интенсивности душевного состояния кого-л.

рәнҗүдән әллә ниләр эшләр мәртәбәгә җиттем — от оби́ды неве́сть что мог натвори́ть

••

мәртәбә артыннан чабу — гна́ться за чина́ми

мәртәбәгә ирешү — дости́чь положе́ния; получи́ть зва́ние

мәртәбәгә күтәрү — возвели́чивать/возвели́чить, предста́вить вели́ким, превознести́; возвели́чение

мәртәбәсе төшү — потеря́ть авторите́т

- мәртәбә иясе